Mijn begeleider kan ik pas de volgende ochtend opbellen.

Ik word vaak uitgesloten. Dan voel ik me heel alleen.

Ik ben heel moeilijk te been. Daardoor kom ik weinig buiten.

Na 17 jaar heeft mijn partner me verlaten. De mooiste jaren van mijn leven hebben me weinig geluk gebracht.

De eerste keer dat ik naar Tele-Onthaal belde, kon ik alleen maar wenen.

Vorig jaar in oktober kreeg ik te horen dat ik een hersentumor heb. Mijn wereld stortte in.

Ik bel met Tele-Onthaal omdat ik terug veel aan zelfmoord denk.

Ik ben ongerust dat ik ontslagen ga worden als die mensen slecht over mij zouden gaan spreken.

Soms bel ik naar Tele-Onthaal als ik last krijg van mijn gedachten...Ik kan het dan eens allemaal van mij afpraten.

Mijn man radicaliseerde steeds meer. Ook mijn vrijheid ging hij steeds meer inperken.