Ik wilde mijn buurmeisje waarschuwen, maar wist niet goed hoe ik dit zou aanpakken.

Ik heb een vreselijk parcours afgelegd in de psychiatrie: 20 jaar opnames voor depressies, borderline, verslaving...

Zelfs bij mijn lief loop ik soms letterlijk weg, vlucht ik, zodat zij niet zou zien dat ik weer een paniekaanval krijg.

Ik denk soms aan zelfmoord. Ik ben al zo lang alleen.

Onlangs heb ik iemand leren kennen waar ik goed kan mee praten. Maar eigenlijk heb ik wat schrik voor een een nieuwe vaste relatie.

Nu ik nog zelf de baas ben over mijn lijf en mijn leven, wil ik regelen hoe ik er een punt kan achter zetten.

Ook al nemen jullie mijn fysieke pijn niet weg, ik kan even rustiger worden door te praten.

Ik kon mijn hart eens luchten en eens wenen

Ik kreeg de diagnose autisme en dat valt me heel zwaar: het is alsof mijn leven voorbij is.

Toch heb ik al geregeld zeer goede vrijwilligers mogen ervaren met de nodige luisterbereidheid, begrip, medeleven