Bellers en chatters aan het woord


Mevrouw, mag ik eens even mijn hart luchten? Ik ben 74 en heb al vele jaren Parkinson, maar het is met de dag moeilijker om die vreselijke ziekte te dragen. Ik ben steeds meer vastgeketend aan mijn huis. Sinds mijn man gestorven is, kan ik de deur niet meer uit. Ik kan niet meer met de auto rijden, ik kom nog amper de deur uit om een brood te kopen hier om de hoek. Met mijn rollator op het voetpad is een hel.

Mijn kinderen zie ik niet veel. Ik weet het, ze hebben hun eigen leven en ze hebben het druk, en ik zit hier maar in mijn zetel. En van de tv-programma’s word ik ook niet vrolijker … Het gesprek met een medewerker van Tele-Onthaal leidt me voor even af van die ellendige dagen, en ik hoor nog eens een stem.

- Vrouw, 76 jaar, telefoon