Bellers en chatters aan het woord


Ik kreeg onlangs een formulier vanuit de Vlaamse Overheid over mijn pensioen. Over een paar maand is het zover, dan blijf ik thuis, met mijn man die al eerder stopte met werken.

Voor mij is dat geen cadeau … het is een levensfase die je definitief afsluit. Ik ben er toch wat bang voor. Nu geeft mijn werk mij de nodige structuur, ook al werk ik de laatste jaren maar deeltijds meer. Toch is het zowat de rode draad door mijn leven en er worden veel dingen daarrond opgebouwd. Wat gaat het zijn om de collega’s niet meer te zien? Om geen leerlingen meer te begeleiden? Om op 1 september niet meer opnieuw aan een schooljaar te beginnen? En hoe gaan we het samen hebben, mijn man en ik, nu we zo op elkaars lip gaan zitten? En wat als de gezondheid één van beiden in de steek laat? Veel vragen, weinig antwoorden, en ik voel dat ik ermee bezig ben.

Het doet dan ook deugd om eens met een buitenstaander van gedachten te wisselen.

- Vrouw, 64 jaar, telefoon