Bellers en chatters aan het woord


Mijn leven gaat met ups en downs… maar deze down duurt nu wel heel lang. Ik mag mijn kinderen niet meer zien, mijn eigen schuld hoor, ik kan het drinken maar niet laten. Ik begon de moed te verliezen, de pillen lagen hier al klaar.

In een opwelling belde ik eerst nog naar Tele-Onthaal. Misschien kunnen ze me daar helpen, dacht ik. Echt raad geven over wat ik moet doen, dat deden ze niet… De mevrouw aan de lijn luisterde naar mijn verhaal en samen praatten we over mijn verdriet maar ook over de lichtpunten die er nog zijn: mijn kinderen, mijn hond waar ik elke dag een wandeling mee maak, …

Het gesprek heeft me deugd gedaan. Ik ga proberen het nog wat vol te houden.

- Man, 38 jaar, telefoon