Maaike
12 jaar vrijwilliger, Tele-Onthaal Oost-Vlaanderen
2020, een jaar dat in het collectief geheugen zal gegrift staan als het coronajaar, het jaar waarin ieder van ons zich diende aan te passen aan nieuwe levensomstandigheden.
Dat die aanpassingen niet voor iedereen zo evident waren blijkt ook uit de cijfers van de oproepen bijTele-Onthaal. Meer mensen hadden nood aan een babbel.
Sommigen vroegen gewoon om een inlichting in verband met het naleven van de maatregelen, anderen hadden nood aan het uiten van hun angst voor besmetting of van hun ergernis omtrent het gedrag van hun medemensen, velen misten enorm het nauwe contact met vrienden en kennissen, voor nog anderen was de thuissituatie aanleiding om contact op te nemen, want hoe moeilijk is het om dagelijks in een beperkte ruimte geconfronteerd te worden met een huisgenoot met wie het samenleven niethoudbaar is.
En aan de andere kant van de lijn is er dan een vrijwilliger, ook maar een mens die zich vragen stelt, ook maar een mens die af te rekenen heeft met kleine of grote problemen , ook maar een mens die misschien een zware tegenslag te verwerken heeft.
Maar een mens die luistert, die actief luistert, wat betekent dat je even mee-stapt in het verhaal van de oproeper, dat je met hem of haar mee-kijkt naar wat het leven moeilijk maakt, dat je (in de mate van het mogelijke) mee-voelt met de pijndie soms ondraaglijk is geworden, dat je mee-zoekt naar wat nog mogelijk is.
Een oplossing voor problemen bieden gebeurt uiterst zelden, maar je kan wel helpen de zaken vanuit een andere hoek te bekijken, je kan speuren naar een lichtpuntje en daar nadruk opleggen, of het gesprek kan bij de oproeper een nieuw inzicht teweeg brengen.
Een welgemeend “dankjewel” aan het einde van een gesprek is dan de mooiste beloning voor de vrijwilliger!