Tele-Onthaal ontvangt dubbel zoveel oproepen rond kindermishandeling n.a.v. TV-reeks “Als je eens wist”


Deel dit bericht via:
28-02-2020

“Als je eens wist” is een driedelige documentaire reeks van Hilde Van Mieghem over verschillende vormen van kindermisbruik en familiaal geweld. In elke aflevering praat ze met drie slachtoffers over wat hun als kind of jongere is overkomen, over de omstandigheden waarin dat gebeurde en de impact ervan op hun leven en persoonlijkheid.

Na de drie afleveringen werd telkens een pancarte van Tele-Onthaal getoond, zodat kijkers die geraakt werden door de uitzending ook onmiddellijk ergens terecht konden voor hulp.

Kwantitatieve analyse

* meer detailcijfers in bijlage onderaan dit persbericht

De docu-reeks zorgde voor een piek in de “nazorg-gesprekken” bij Tele-Onthaal: in vergelijking met andere televisie-uitzendingen waar ook de pancarte van Tele-Onthaal getoond wordt, werden nu vier keer meer gesprekken genoteerd.

In 2019 namen gemiddeld 6 kijkers n.a.v. een televisie-uitzending onmiddellijk contact met de hulplijn. Bij “Als je eens wist” liep dit aantal op tot gemiddeld 24 gesprekken per aflevering.

Vooral de eerste aflevering, die gepaard ging met een brede media-aandacht op tal van andere kanalen, zorgde voor een expliciete piek. Deze media-aandacht heeft duidelijk de contacten met Tele-Onthaal versterkt en extra getriggerd.

Doorheen het jaar (cijfers 2019) ontvangt Tele-Onthaal dagelijks 1.7 gesprekken rond kindermishandeling en 1.2 gesprekken rond incest. In totaal werden er nu over de drie weken looptijd van het programma gemiddeld 4 gesprekken per dag rond kindermishandeling gevoerd en 1.5 gesprekken rond incest. Dit is dubbel zoveel als gewoonlijk.

Ook hier valt het opnieuw op dat vooral de eerste uitzending voor een piek zorgt: Tele-Onthaal noteert drie keer meer gesprekken rond kindermishandeling dan gewoonlijk (6.5 per dag) , twee keer meer gesprekken rond incest dan doorheen het jaar (2.5 per dag)

Opvallend meer vrouwen (90%) contacteerden Tele-Onthaal, zeker ook in vergelijking met het reguliere jaarpercentage rond thema ‘slachtofferbeleving’ (74.5% vrouwelijke oproepers)

Twee categorieën springen eveneens in het oog: een groter aandeel alleenwonenden nam contact met Tele-Onthaal. Het ontbreken van een partner kan mogelijks wonden van misbruik/mishandeling geslagen versterken. Anderzijds is het aandeel gehuwden of samenlevers met een partner ook aanzienlijk: de littekens van misbruik/mishandeling beïnvloeden ook duidelijk de partnerrelatie.

Bijzonder opvallend is het bereik van oudere leeftijdscategorieën. Waar in de reguliere Tele-Onthaal cijfers het chatmedium vaak een kanaal is om taboe-geladen thema’s zoals misbruik aan te kaarten, vooral door jongere leeftijdscategorieën, ligt dit nu anders: de uitzending maakte vooral veel gevoelens los bij een oudere leeftijdsgroep.

50% van de oproepers wordt nog steeds professioneel begeleid, 20% was dit vroeger. Opvallend is dat 1/5 van de oproepers vroeger in professionele begeleiding was, maar op dit moment niet meer.

Vier op de tien oproepers verkeren in crisis op moment van het gesprek. Ook dit aandeel ligt hoger dan de reguliere oproepcijfers van Tele-Onthaal (23.7%)

De meerderheid van de oproepers had vooral nood aan een luisterend oor en zochten opvang en ondersteuning, wilden op verhaal komen. Informatie geven en doorverwijzen bleek bij deze gesprekken minder aan de orde dan gewoonlijk.

De gesprekken waren eveneens opvallend langer dan gewoonlijk: 51% van de gesprekken duurde tussen de 30 minuten en 1 uur. De gemiddelde gesprekstijd bedroeg 32 minuten daar waar deze normaliter 23 minuten bedraagt.

Meer dan de helft van de oproepers vond voor het eerst de weg naar Tele-Onthaal.
Ook dit aandeel ligt opvallend hoger dan normaal (42.6%) Het anonimiteitsprincipe van Tele-Onthaal maakt de drempel voor oproepers zeer laag: het creëert een ruimte van veiligheid waardoor mensen uiterst moeilijke thema’s zoals misbruik durven te bespreken. Oproepers hoeven niet beschaamd te zijn voor wat ze ervaren en hoe ze erover denken en voelen.

 

Inhoudelijke analyse

Vooral slachtoffers van vroeger

Bij de overgrote meerderheid van deze oproepers was de reportage een trigger om te vertellen over het eigen verhaal van kindermishandeling en misbruik, meestal uit het verledenAlles wordt nu opnieuw opgerakeld en oude wonden en trauma’s kwamen weer even op de voorgrond. De kwetsuren van blijven overduidelijk levenslang doorwerken of worden door de uitzendingen nu opnieuw herbeleefd. Ondanks het trigger-effect en de pijn die de uitzending met zich meebrengt, geven enkele oproepers toch aan blij te zijn met de docu-reeks en de media-aandacht die hierdoor aan het thema besteed wordt.

De focus bij deze gesprekken ligt vooral op de impact en de gevolgen van de mishandeling. Het zelfwaardegevoel van heel wat oproepers werd enorm geschonden en dit blijft vele jaren later nog steeds erg mee te spelen.

Gebrek aan zelfvertrouwen, met vaak daarmee gepaard gaande minderwaardigheidscomplexen, beïnvloeden de zoektocht naar geluk in het latere leven. Gevoelens van verlatenheid en grote eenzaamheid door mishandeling, hebben ook de eigenwaarde van vele oproepers blijvend aangetast.
Schaamte en onmacht om het verleden komen regelmatig in de gesprekken voor.

Ook de erkenning als slachtoffer van mishandeling is belangrijk voor oproepers. In het verleden werden ze niet altijd geloofd of onvoldoende geholpen. Onverschilligheid of ontkenning bij andere familieleden laat eveneens diepe wonden na.

De gevolgen van de mishandeling beïnvloed ook overduidelijk de relaties in het latere leven. Meest opvallend zijn de partnerrelaties die opgebouwd worden. Een groot aandeel oproepers maakt melding van moeilijke relaties, destructieve partners, herhaaldelijke verbroken relaties of bindingsangst. Anderzijds zijn er ook oproepers bij wie de partner weliswaar een versterkende of steunende rol had bij het verwerken van de trauma’s. Wanneer de partner wegvalt, dreigen heel wat van die littekens weer meer aan de oppervlakte te komen. Oproepers geven ook aan het moeilijk te vinden om met de eigen kinderen te praten over het verleden en de sporen die dat nalaat. Tenslotte geven ook enkele oproepers aan moeilijkheden te ondervinden in het opbouwen en onderhouden van sociale relaties in het algemeen.

Het effect van de mishandeling is vaak ook problematisch: verschillende oproepers geven aan suïcidepogingen ondernomen te hebben, heil gezocht te hebben in alcohol of andere verslavingen. Soms wordt er ook melding gemaakt van precaire socio-economische posities als gevolg van de mishandeling (langdurige werkloosheid, invaliditeit)

Opvallend is eveneens dat heel wat oproepers refereren naar therapie, met evenwel wisselend succes. Het herstel van de emotionele en lichamelijke schade en het verwerken van de mishandeling zijn geen evidenties in een therapeutisch proces. De schadelijke gevolgen blijven levenslang doorwerken, ondanks herhaaldelijke therapie.

Actuele slachtoffers, naasten van slachtoffers

Een minderheid van oproepers zijn op dit moment slachtoffer van kindermishandeling of misbruik. Deze oproepers geven aan aangifte te willen doen of vragen om meer informatie omtrent andere hulpverleningsmogelijkheden.

Een andere minderheid van oproepers zijn naasten van slachtoffers, die van nabij de wonden van familieleden meemaken en aanvoelen. Dit bezorgt hen een groot gevoel van machteloosheid.

Enkele oproepers menen weet te hebben van mogelijks problematische situaties in gezinnen en willen hieromtrent hun verhaal kwijt of vragen om info.

Voor meer detailcijfers – cijferbijlage klik hier

Je verhaal kwijt of hulp nodig?
Bel (24/7) gratis en anoniem 106 of chat via www.tele-onthaal.be
(elke avond van 18u-23u en ook op woensdag-en zondagnamiddag)


Wil jij luisteren?

Word vrijwilliger

Zoek je een uitweg? Praten helpt.

 Gratis en anoniem.
Image

Hier luistert iemand naar je

Bel 106

24u op 24 en 7d op 7

Image

Liever een gesprek via chat?

Chat

elke avond en woensdag-en zondagnamiddag