Bellers en chatters aan het woord

Ik woon sinds kort in een serviceflat. Ik ben heel moeilijk te been. Daardoor kom ik weinig buiten.

Veel contacten heb ik niet meer. Af en toe ga ik naar de cafetaria. Dan kan ik wel eens een babbeltje doen. Maar de meeste mensen zijn heel erg op zichzelf. Mijn kinderen en kleinkinderen hebben hun eigen drukke leven. Ik begrijp dat wel. Toch doet het pijn dat ik ze zo weinig zie. Over die pijn kan ik praten bij Tele-Onthaal. Dat maakt het soms wat minder zwaar.”