Na 35 jaar samen en drie kinderen grootgebracht, heeft mijn man nu iemand anders. Ik voel me ontzettend eenzaam en verdrietig.

Ik maak me zorgen om mijn dochter van 7 jaar. Ik krijg haar met geen stokken mee als het tijd is om te vertrekken naar haar papa.

Zal ik nu definitief bij hem weggaan? Waar moet ik dan wonen?

Ik heb een vreselijk parcours afgelegd in de psychiatrie: 20 jaar opnames voor depressies, borderline, verslaving...

Ik ben ongerust dat ik ontslagen ga worden als die mensen slecht over mij zouden gaan spreken.

Ik heb al vele jaren Parkinson, maar het is met de dag moeilijker om die vreselijke ziekte te dragen.

Mijn man radicaliseerde steeds meer. Ook mijn vrijheid ging hij steeds meer inperken.

Mijn zoon gaat het verkeerde pad op, hij zit echt bij de verkeerde vrienden. En ik heb er geen vat meer op.

Ze rookte toen al wiet. Maar ik denk dat ze ondertussen al veel zwaardere drugs gebruikt.

Ik krijg de hele tijd nare berichtjes via sociale media van een jongen op mijn school. En ook van zijn vrienden. Ik reageer daar nooit op maar ik voel me zo gekwetst en verdrietig.