Ik weet dat ik mijn lieve man, mijn steun en toeverlaat zal moeten missen.

Onlangs heb ik iemand leren kennen waar ik goed kan mee praten. Maar eigenlijk heb ik wat schrik voor een een nieuwe vaste relatie.

Het klikt niet met mijn directrice. Het lijkt wel alsof ze me liever niet terugziet op school.

Ik ben zo bang dat ik een SOA heb opgelopen.

Ik lig alweer anderhalf uur naar mijn wekker te staren en zie iedere minuut passeren.

De feestdagen zijn vaak moeilijk voor mij.

Ook tegenover mijn vrienden voel ik me heel onzeker. Ik vrees dat zij me beu gaan worden op den duur.

Ik kreeg de diagnose autisme en dat valt me heel zwaar: het is alsof mijn leven voorbij is.

Ik heb al vele jaren Parkinson, maar het is met de dag moeilijker om die vreselijke ziekte te dragen.

Ik verkies chatten boven bellen...