Zelfs bij mijn lief loop ik soms letterlijk weg, vlucht ik, zodat zij niet zou zien dat ik weer een paniekaanval krijg.

Aan het einde van het gesprek was ik doodmoe, maar ook een beetje blij: er was een klein steentje uit mijn zware rugzak.

Ik kon mijn hart eens luchten en eens wenen

De oproeper kan zijn verhaal kwijt en dat lucht vaak enorm op.

Drinken helpt om me eventjes beter te voelen. Maar dat maakt me tegelijk ook bang.

Toch heb ik al geregeld zeer goede vrijwilligers mogen ervaren met de nodige luisterbereidheid, begrip, medeleven

Wat zal er gebeuren als ik ouder word, als ik niet kan blijven zorgen voor mijn zoon? En wat als hij agressiever wordt?

Mensen begrijpen het niet dat je soms weigert om voor je ouders te zorgen. Emotioneel vind ik dit erg moeilijk.

Ik zie het allemaal niet meer zitten... Ik kan niet zo makkelijk praten over mijn gevoelens, behalve op chat.

Ik verkies chatten boven bellen...