Ik blijf me alleen voelen.

Ik ben opnieuw beginnen te drinken. Ik durf er met niemand over praten.

Mijn mama en papa maken de hele tijd ruzie. Ik krijg er hoofdpijn van.

Ik heb schrik dat ik nooit nog terug in staat zal zijn om echt te werken, om de draad van mijn leven weer op te nemen.

Eigenlijk voel ik me heel eenzaam de laatste tijd. Door mijn vermoeidheid en de zorg voor mama, heb ik bijna geen sociaal leven meer.

Het klikt niet met mijn directrice. Het lijkt wel alsof ze me liever niet terugziet op school.

Ik word gekleineerd door de zussen van mijn vriend. Het waren zogezegd grapjes, maar die hebben mij wel gekwetst.

Mijn zoon gaat het verkeerde pad op, hij zit echt bij de verkeerde vrienden. En ik heb er geen vat meer op.

Onlangs heb ik iemand leren kennen waar ik goed kan mee praten. Maar eigenlijk heb ik wat schrik voor een een nieuwe vaste relatie.

Zal ik nu definitief bij hem weggaan? Waar moet ik dan wonen?