Ik kan de slaap niet vatten, en lig te piekeren.

Ik wil geen contact meer met mijn moeder. Dit kan ik echt niet meer aan.

Eigenlijk voel ik me heel eenzaam de laatste tijd. Door mijn vermoeidheid en de zorg voor mama, heb ik bijna geen sociaal leven meer.

Ik krijg de hele tijd nare berichtjes via sociale media van een jongen op mijn school. En ook van zijn vrienden. Ik reageer daar nooit op maar ik voel me zo gekwetst en verdrietig.

Ik hoop dat een gesprek wat rust kan brengen in mijn hoofd.

Onlangs heb ik iemand leren kennen waar ik goed kan mee praten. Maar eigenlijk heb ik wat schrik voor een een nieuwe vaste relatie.

Ik belde de eerste keer wat aarzelend, ik wist niet goed hoe dat werkte, zo’n hulplijn.

Ook al nemen jullie mijn fysieke pijn niet weg, ik kan even rustiger worden door te praten.

Wat zal er gebeuren als ik ouder word, als ik niet kan blijven zorgen voor mijn zoon? En wat als hij agressiever wordt?

Ik maak me zorgen om mijn dochter van 7 jaar. Ik krijg haar met geen stokken mee als het tijd is om te vertrekken naar haar papa.