Drinken helpt om me eventjes beter te voelen. Maar dat maakt me tegelijk ook bang.

Normaal had ik heel veel vrienden en kon ik bij veel mensen terecht. Nu ben ik dat allemaal kwijtgespeeld. Ik heb er zoveel spijt van.

Ik ben nu al anderhalf jaar thuis van het werk en sta op de ziekenkas.

Ik blijf me alleen voelen.

Mijn leven gaat met ups en downs... maar deze down duurt nu wel heel lang.

Ik verkies chatten boven bellen...

Ik weet dat ik mijn lieve man, mijn steun en toeverlaat zal moeten missen.

Ik krijg de hele tijd nare berichtjes via sociale media van een jongen op mijn school. En ook van zijn vrienden. Ik reageer daar nooit op maar ik voel me zo gekwetst en verdrietig.

Ik ben zo bang dat ik een SOA heb opgelopen.

Aan het einde van het gesprek was ik doodmoe, maar ook een beetje blij: er was een klein steentje uit mijn zware rugzak.